کد مطلب:312285 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:234
گزارش سوم
زینب ناله و زاری سرداد و گفت: «وا اخاه، وا عباساه، وا قلة ناصراه، وا ضیعتاه من بعدك؛ وای برادرم، وای عباسم، وای از بی پناهی، وای از بی تو بودن.» حسین (ع) فرمود: «ای و الله من بعده وا ضیعتاه وا انقطاع ظهراه؛ آری، به خدا سوگند، پس از او آه از دریغ و درد، آه از شكستن كمر.» پس از آن شعری را سرود:
اخی یا نور عینی یا شقیقی
فلی قد كنت كالركن الوثیق
ایا ابن ابی نصحت اخاك حتی
سقاك الله كأسا من رحیق
ایا قمرا منیرا كنت عونی
علی كل النوائب فی المضیق
فبعدك لاتطیب لنا حیاة
سنجمع فی الغداة علی الحقیق
الا لله شكوائی و صبری
و ما القاه من ظماء و ضیق [1] .
در این اشعار منسوب به امام حسین (ع) اوصاف بلندی برای حضرت عباس (ع) شمرده شده است كه همه ی آن ها بیانگر اوج محبت امام حسین (ع) به برادر خود و رنج بزرگ ابا عبدالله (ع) در شهادت عباس (ع) است: روشنایی دو چشم، پاره ی تن یكدیگر، تكیه گاه استوار امام حسین (ع)، نصیحتگر امام حسین (ع)، [2] ماه روشنی بخش، یاری رسان در تمامی دشواری ها، [3] زندگی ناگوار پس از مرگ عباس (ع)، شكوای امام حسین (ع) به خداوند و شكیبایی او در شهادت عباس (ع).
[ صفحه 132]
اخی یا نور عینی یا شقیقی
فلی قد كنت كالركن الوثیق
ایا ابن ابی نصحت اخاك حتی
سقاك الله كأسا من رحیق
ایا قمرا منیرا كنت عونی
علی كل النوائب فی المضیق
فبعدك لاتطیب لنا حیاة
سنجمع فی الغداة علی الحقیق
الا لله شكوائی و صبری
و ما القاه من ظماء و ضیق [1] .
در این اشعار منسوب به امام حسین (ع) اوصاف بلندی برای حضرت عباس (ع) شمرده شده است كه همه ی آن ها بیانگر اوج محبت امام حسین (ع) به برادر خود و رنج بزرگ ابا عبدالله (ع) در شهادت عباس (ع) است: روشنایی دو چشم، پاره ی تن یكدیگر، تكیه گاه استوار امام حسین (ع)، نصیحتگر امام حسین (ع)، [2] ماه روشنی بخش، یاری رسان در تمامی دشواری ها، [3] زندگی ناگوار پس از مرگ عباس (ع)، شكوای امام حسین (ع) به خداوند و شكیبایی او در شهادت عباس (ع).
[ صفحه 132]
[1] معالي السبطين، ج 1، ص 441؛ موسوعة كلمات الامام الحسين (ع)، ص 473.
[2] موضوع نصيحت، در فصل آيينه زيارات خواهد آمد.
[3] بحث ياري رساني نيز در فصل آيينه ي زيارات خواهد آمد.